7 problemów środowisk LGBT, które są bardziej palące niż prawo do zawierania małżeństw
Myślicie, że równość małżeńska jest jedyną kwestią, która zajmuje osoby LGBT?
Odkąd padło DOMA (Defense of Marriage Act – prawo federalne w USA, które pozwalało ignorować fakt zawarcia małżeństwa jednopłciowego w innym stanie; w 2013 r. zostało uznane za niezgodne z konstytucją) i wyemitowano klip „Same Love” Macklemore’a, mainstreamowy ruch LGBT święci triumfy.
Sarah Rice/Getty Images
Niewielu zdaje sobie jednak sprawę, że prawa osób LGBT nie kończą się na prawie do zawarcia małżeństwa. Sprawiedliwość powinna obejmować walkę o podmiotowość i wsparcie dla wszystkich osób nieheteronormatywnych/nieheteroseksualnych niezależnie od ich miejsca zamieszkania. A to nie zdarzy się tylko dlatego, że pary jednopłciowe będą mogły legalnie wejść w związek małżeński.
Istnieją aktywiści i aktywistki Queer, którzy/e uważają, że ruch na rzecz sprawiedliwości to więcej niż walka o prawo do zawierania małżeństw. Niektóre osoby uznają małżeństwo za anachronizm, inne zaś sądzą, że mainstreamowe organizacje LGBT powinny raczej skupić się na innych kwestiach.
Oto 7 problemów, które powinny znaleźć się na liście priorytetów mainstreamowego ruchu LGBT na długo przed prawem do zawierania małżeństw jednopłciowych (kolejność dowolna):
1. Bezdomność młodzieży Queer i Trans*
40% bezdomnych nastolatków/ek to osoby LGBT. 68% nieletnich rodzice wyrzucili z domu przez ich orientację seksualną i/lub tożsamość psychoseksualną, a 54% z nich padało ofiarą przemocy w swoich domach rodzinnych. Ze względu na trudne doświadczenia młodzi ludzie borykają się z problemami zdrowotnymi natury tak fizycznej, jak i psychicznej, co z kolei nieuchronnie prowadzi do wzrostu przestępczości wśród tej grupy społecznej.
2. Przemoc wobec osób Queer i Trans*
W 2012 roku zanotowano 2000 przypadków przemocy powodowanej nienawiścią wobec osób LGBT. W ciągu ostatnich kilku miesięcy zamordowano Islanę Nettles (kobieta trans*) i zastrzelono Marka Carsona (gej). W maju, w samym Nowym Jorku doszło do 7 ataków powodowanych nienawiścią wobec osób LGBT.
3. Sprawiedliwość rasowa
Wiele problemów, z którymi mierzą się środowiska LGBT, dotyka osoby kolorowe bardziej niż osoby białe. Dla przykładu, osoby LGBT innego pochodzenia etnicznego niż białe są dwa razy bardziej narażone na przemoc fizyczną, a 73,1% ofiar zabójstw na tle nienawiści wobec osób LGBT w rodzinie w 2012 roku stanowiły osoby kolorowe. Islan Nettles i Mark Carson, których zamordowano tego lata, to osoby ciemnoskóre. Przemoc jest tylko jednym z aspektów związanych z brakiem sprawiedliwości rasowej – rasizm leży u źródła każdego problemu, znajdującego się na tej liście. Sprawiedliwość rasowa lub też „konsekwentne, równe traktowanie osób różnego pochodzenia etnicznego, prowadzące do równości szans i osiągnięć” nie dotyczy wyłącznie osób LGBT, ale o sprawiedliwości wobec tej grupy nie można mówić zanim nie rozwiążemy problemu dyskryminacji na tle rasowym.
4. Sprawiedliwość wobec imigrantów/ek
Szacuje się, że 2,7% nielegalnych imigrantów i imigrantek w USA identyfikuje się jako osoby LGBT. Nieheteronormatywna/nieheteroseksualna młodzież należąca do tej grupy znacznie przyczyniła się do stworzenia ruchu na rzecz imigrantów/ek. Osoby takie mają za sobą bogate doświadczenie funkcjonowania w obrębie niewygodnych granic, tak dosłownych, jak i symbolicznych, zatem są dla nas przykładem, że można realizować marzenia na przekór obecnym ograniczeniom terytorialnym i systemowym. Zatrzymania i deportacje są przykrym i niebezpiecznym procesem dla osób LGBT, które często padają ofiarą molestowania i innych form przemocy. Raport Narodowego Centrum ds. Równości Osób Transgenderowych (National Center for Transgender Equality) zwraca szczególną uwagę na przemoc wobec imigrantów i imigrantek transseksualnych.
5. Zdrowie
Między stanem i dbałością o zdrowie osób heteroseksualnych i LGBT istnieją widoczne dysproporcje. W 2009 roku Amerykańskie Centrum Rozwoju (Center for American Progress) zidentyfikowało 14 różnic dotyczących zdrowia osób dorosłych hetero i LGBT. Przykładowo, 82% dorosłych osób heteroseksualnych posiadało ubezpieczenie zdrowotne, podczas gdy wśród osób LGBT odsetek ten wynosił 77%, a wśród dorosłych osób trans zaledwie 57%. Analogicznie, 83% heteroseksualnych dorosłych deklarowało wyśmienity lub bardzo dobry stan zdrowia, podczas gdy podobną deklarację złożyło 77% osób LGB oraz 67% transseksualnych dorosłych. Dla ruchu LGBT priorytetem powinien być zatem większy dostęp do opieki zdrowotnej w USA, a nie jedynie prawo do informacji o zdrowiu partnera/ partnerki, które gwarantuje małżeństwo.
6. Sprawiedliwość ekonomiczna
Wbrew spopularyzowanym wizerunkom majętnych celebrytów i celebrytek LGBT, wiele osób nieheteronormatywnych/ nieheteroseksualnych ma bardzo niskie dochody. Dyskryminacja na rynku pracy, brak ubezpieczenia zdrowotnego, bezdomność i inne czynniki sprawiają, że osoby LGBT są szczególnie narażone na efekty nierówności ekonomicznej. Rodziny jednopłciowe (zwłaszcza tworzone przez kobiety) są zdecydowanie bardziej narażone na życie poniżej granicy ubóstwa niż małżeństwa heteroseksualne. Dzieci wychowywane przez pary jednopłciowe są dwukrotnie bardziej narażone na życie w ubóstwie niż dzieci heteroseksualnych rodziców. Ze względu na rasizm w Stanach Zjednoczonych, statystyki dotyczące kolorowych osób LGBT są jeszcze bardziej niepokojące.
7. Sprawiedliwość wobec osób Trans*
Wsparcie dla osób trans powinno stać się priorytetem ruchów LGBT działających na rzecz równości. Wiele osób transseksualnych żyje w skrajnym ubóstwie; odsetek gospodarstw domowych, w których dochód roczny wynosi mniej niż 10.000 USD jest wśród nich prawie czterokrotnie wyższy niż wśród osób heteroseksualnych czy LGB. 41% osób trans ma za sobą próbę samobójczą. Dla porównania – procent prób samobójczych w skali całej populacji USA wynosi 1,6%. Osoby transseksualne są regularnie prześladowane, dyskryminowane, molestowane i obrażane. Często T wyłączane jest ze skrótu LGBT przy realizacji rozmaitych programów i kampanii. Musimy uświadomić sobie, że bez sprawiedliwości wobec osób trans nie może być mowy o sprawiedliwości wobec osób LGBT/queer.
To zaledwie kilka kwestii, które nie cierpią zwłoki. Należy też podkreślić, że istnieje kilka godnych podziwu organizacji, które już podjęły walkę. Wśród nich znajdują się na pewno The TGI Justice Project, Queers for Economic Justice i Sylvia Riviera Law Project. Większość z nich jednak stanowią małe inicjatywy o ograniczonych środkach. Największym dofinansowaniem projektów na rzecz równości LGBT mogą pochwalić się duże grupy, takie jak Human Rights Campaign, którym zdarzało się wykluczać osoby trans ze swoich działań. Najwyższy czas, by duże organizacje i ich działacze oraz działaczki piszący/e programy dla mainstreamowego ruchu LGBT zaczęli/ły inaczej wybierać priorytety i wspierać najbardziej zmarginalizowane osoby LGBT i queer, czyli osoby trans, osoby innego pochodzenia etnicznego niż białe, jak również te, które żyją w południowych, południowozachodnich i środkowozachodnich stanach.
A może według was istnieją jeszcze inne problemy, na których powinien się skoncentrować ruch LGBT?
Tłumaczenie: Aleksandra Szymczyk
Więcej na ten temat:
—“What’s Next for the LGBT Movement?” in The Nation
—“Building an Abolitionist Trans and Queer Movement with Everything We’ve Got”by Morgan Bassichis, Alexander Lee, Dean Spade
—“Tidal Wave: LGBT Poverty and Hardship in a Time of Economic Crisis” by Queers for Economic Justice
—“Marriage Will Never Set Us Free” by Dean Spade and Craig Willse
—#MoreThanMarriage from the Transgender Law Center
—“Injustice at Every Turn: A Report of the National Transgender Discrimination Survey” from the National Gay and Lesbian Tax Force and the National Center for Transgender Equality
—“A New Queer Agenda” from the Barnard Center for Research on Women
