XVII WARSZAWSKA MANIFA

Od kilkunastu lat demonstrujemy w Warszawie, podnosząc kwestie nierówności społecznych i żądając zmian.
Hasło tegorocznej warszawskiej Manify podamy 23 lutego. Niebawem ogłosimy też trasę.
Idziemy 6 marca – rezerwujcie tę datę!

Jak to się zaczęło?
Nieformalna Grupa „Porozumienie Kobiet 8 Marca” powstała w 2000 roku. Grupa zawiązała się, kiedy prasę obiegła wieść o najściu policji na gabinet ginekologiczny w Lublińcu. Na podstawie anonimowego donosu o rzekomej aborcji policja wtargnęła do gabinetu lekarskiego, skąd wyciągnęła oszołomioną kobietę i przewiozła na przymusowe badania ginekologiczne. Kobieta nie została poinformowana o przysługujących jej prawach. List protestacyjny w tej sprawie został rozesłany do mediów i Rzecznika Praw Obywatelskich, który podjął interwencję. A grupa kobiet, które wyszły wtedy na ulicę postanowiły protestować publicznie co roku walcząc o równe prawa kobiet i wszystkich dyskryminowanych grup.

Dlaczego 8 marca?
Już w 1908 roku nasze prababki ustanowiły, że 8 marca będzie naszym świętem, Międzynarodowym Dniem Kobiet. To wtedy na ulice amerykańskich miast wyszło tysiące robotnic z zakładów odzieżowych, które domagały się równi praw politycznych i ekonomicznych dla kobiet. Porozumienie wybrało dzień 8 marca, aby domagać się równouprawnienia i zmiany dyskryminujących kobiety praw w Polsce.

Kim jesteśmy?
Jesteśmy grupą nieformalną i całkowicie niezależną. Są wśród nas kobiety i mężczyźni działające/y w organizacjach pozarządowych, grupach nieformalnych i niezrzeszone/niezrzeszeni. Organizowanie Manif, manifestacji i protestów finansujemy z własnych środków – nie dostajemy grantów, dofinansowanie od polskiego rządu ani Unii Europejskiej czy innych organizacji międzynarodowych. Od roku 2009 wspierają nas też artystki / artyści przekazując swoje prace.
Współpracujemy tylko z organizacjami pozarządowymi i grupami nieformalnymi oraz związkami zawodowymi, ale nie z partiami politycznymi. W kolejnych latach w działania na rzecz Manify włączyło się, obok Porozumienia Kobiet 8 Marca, szereg innych organizacji, np. Porozumienie Lesbijek (LBT), Stowarzyszenie „Same o Sobie S.O.S.”, Fundacja MaMa, Fundacja „Anka Zet Studio”, Federacja na Rzecz Kobiet i Planowania Rodziny, Portal Kobiety Kobietom, Fundacja Feminoteka, UFA, WZZ „Sierpień 80“, WLH im. Jacka Kuronia, Krytyka Polityczna. W kolejnych latach do tego grona dołączyły kolejne związki zawodowe: Ogólnopolski Związek Zawodowy Pielęgniarek i Położnych oraz Związek Nauczycielstwa Polskiego, a także Kongres Kobiet. Ta lista wciąż się rozrasta. Od wielu lat Manify odbywają się też w wielu miastach Polski, organizowane niezależnie przez osoby / grupy zaangażowane w ruch feministyczny.

Czego chcemy?
Głównym celem Porozumienia Kobiet 8 Marca jest nagłośnienie problemów, z którymi zmagają się na co dzień kobiety w Polsce – matki, kobiety w ciąży i te, które nie chcą mieć dzieci, kobiety nieheteroseksualne, kobiety, które żyją w związkach formalnych i nieformalnych, kobiety pracujące za grosze w poniżających często warunkach, kobiety starsze, z niepełnosprawnościami, imigrantki, kobiety, które doświadczają przemocy, niesprawiedliwości i dyskryminacji. Skupiamy się na kobietach, ale problemy które poruszamy dotyczą też mężczyzn, np. protestując przeciwko „umowom śmieciowym” występujemy w imieniu wszystkich, którzy boją się o jutro. Nie zgadzamy się aby państwo wycofywało się ze swoich obowiązków! Nie zgadzamy się na wizję państwa, w którym przetrwać mogą tylko najsilniejsi. Chcemy państwa, w którym działa opieka zdrowotna, w którym powszechnie dostępne są żłobki i przedszkola, w którym zapewniona jest opieka nad osobami starszymi i chorymi. To nie fanaberie, tylko podstawowe potrzeby. Chcemy państwa solidarnego ze swoimi obywatelkami i obywatelami!

Domagamy się realizacji naszych praw, przypominamy o problemach i potrzebach, informujemy o tym, jak żyją na co dzień kobiety w Polsce. Dzięki temu, że działamy solidarnie, udało się zapobiec wielu zmianom w prawie, które pogorszyłyby los kobiet w Polsce. Nadal jednak kobiety dyskryminowane są min. w pracy, w zakresie edukacji, ochrony zdrowia, sprawiedliwości reprodukcyjnej i ochrony przed przemocą.
Postulaty

W kolejnych latach zgłaszamy konkretne postulaty. Poniższa lista zawiera te, do których regularnie wracamy:

1. Ochrona zdrowia. Zdrowie to nie biznes. Chcemy rozwiązań, które zapewnią godziwą opiekę nad osobami chorymi, starszymi i niepełnosprawnymi. Żądamy godziwego wynagradzania pielęgniarek!
2. Opieka nad dziećmi. Chcemy przywrócenia sieci bezpłatnych państwowych żłobków i przedszkoli, także w mniejszych miastach i na wsi
3. Równość rodzicielska. Chcemy równych obowiązków i praw dla rodziców w prawie pracy i na co dzień. Trzeba promować urlopy ojcowskie i skutecznie egzekwować alimenty.
4. Emerytury. Chcemy by państwo stworzyło system zabezpieczeń emerytalnych dla wdów oraz kobiet pracujących w domu. Konieczne jest wyrównanie przyszłych emerytur kobiet i mężczyzn.
4. Praca. Żądamy wprowadzenia ustawy zakazującej omijających kodeks pracy praktyk zatrudnieniowych stosowanych przez firmy outsourcingowe. Dość umów śmieciowych i zmuszania pracowników do zakładania własnych firm!
5. Związki partnerskie. Żądamy stworzenia formalnych zabezpieczeń finansowych i prawa dziedziczenia dla par jednopłciowych. Już czas na ustawę o związkach partnerskich!
6. Mieszkanie. Żądamy respektowania zakazu nielegalnych eksmisji i stworzenia zabezpieczeń dla eksmitowanych. Mieszkanie prawem nie towarem!
7. Przemoc. Żądamy ratyfikowania Konwencji Przeciw Przemocy Wobec Kobiet.
8. Prawa reprodukcyjne. Żądamy edukacji seksualnej opartej na faktach, refundacji nowoczesnej antykoncepcji i prawa do aborcji. Każda kobieta powinna mieć prawo do decydowania o macierzyństwie.
9. Świeckie państwo. Żądamy respektowania świeckości państwa i zakazu finansowania przez państwo związków wyznaniowych z budżetu.
10. Edukacja. Wiedza powinna być wspólnym dobrem nie towarem! Protestujemy przeciwko prywatyzacji placówek edukacyjnych. Chcemy by uczelnie wyższe pozostały przestrzenią wolności.