98. rocznica śmierci Róży Luksemburg

Dziś obchodzimy 98. rocznicę śmierci Róży Luksemburg (1871-1919) – polskiej działaczki żydowskiego pochodzenia, ideolożki polskiego i niemieckiego ruchu robotniczego. Marksistki i socjaldemokratki. Przedstawicielki rewolucyjnego skrzydła II Międzynarodówki, żarliwej obrończyni pluralizmu, wolności poglądów i prasy. Śmierć poniosła w wyniku morderstwa dokonanego przez nacjonalistyczne brygady Freikorpsu, którym wcześniej została oddana przez niemiecką policję. Jej prace: Akumulacja Kapitału, Kryzys Socjaldemokracji oraz obszerna krytyka rewolucji 1905 oraz 1917 odcisnęły trwały ślad w świadomości marksistów i marksistek na całym świecie.

rosa-luxemburg-older-rls

Moim ideałem jest taki ustrój społeczny, w którym by wolno było z czystym sumieniem kochać wszystkich. Dążąc do niego i w imię jego może potrafię kiedy nienawidzić.

Słowa Róży wypowiedziane jeszcze w czasach, gdy była uczennicą Drugiego Żeńskiego Gimnazjum w Warszawie [1887 r.]

W gospodarce skartelizowanej i sfinansjeryzowanej walka związków zawodowych stanie się podwójnie trudna: po pierwsze, ulegnie pogorszeniu obiektywna koniunktura na rynku siły roboczej, gdyż popyt będzie wzrastał wolniej, a podaż szybciej niż obecnie; po drugie, kapitał rzuci się tym bezwzględniej na należną robotnikowi część produktu, aby w ten sposób powetować sobie straty poniesione na rynku światowym.(…) Redukcja wynagrodzenia za pracę jest wszak jednym z najważniejszych środków hamujących spadek stopy zysku.

Reforma socjalna czy rewolucja? (1900), w: Wybór pism, t. I, Warszawa 1959, str. 167

Kler, nie mniej ni klasa kapitalistyczna, żyje na plecach ludu, ciągnie korzyści z degradacji, ignorancji i ucisku ludu.

Socjalizm i kościoły

Wolność tylko dla zwolenników rządu, jedynie dla członków jednej partii – choćby najliczniejszych – wolnością  nie jest. Wolność jest zawsze tylko wolnością dla Inaczej Myślących…

Gryps

Rewolucja już jutro „znowu wśród grzmotów do góry się wzniesie” i ku waszemu przerażeniu i wśród dźwięków surm oznajmi: Byłam, jestem, będę!

Ostatnie zdania napisane przez Róże Luksemburg, „Porządek panuje w Berlinie” został opublikowany w piśmie Die Rote Fahne z 14 stycznia 1919 roku w przeddzień jej śmierci

Oddała się całkowicie sprawie socjalizmu, nie tylko w swej tragicznej śmierci, lecz w życiu codziennym, poświęcając się swoim ideałom o każdej godzinie, co dzień przez wiele lat. Była ostrym mieczem, żywym płomieniem rewolucji.

Klara Zetkin, bliska współpracowniczka Róży Luksemburg

Socjalizm albo barbarzyństwo – innej drogi nie ma!

1948184_260459660797145_1937111965_n Róża w wieku 5 lat

Rosa LuxemburgRóża podczas przemówienia

1002779_178591988983913_1038623989_nRóża Luksemburg i Clara Zetkin

972315_599830783368585_437744313_nTablica pamiątkowa, na budynku nr 21 przy ul. Szamarzewskiego w Poznaniu, gdzie przed 110 laty, w maju 1903 r., mieszkała Róza

APTOPIX DEU Luxemburg Liebknecht Gedenken

Prawo wyborcze kobiet a walka klas” – przemówienie Róży Luksemburg na łamach Codziennika wygłoszone na II Socjaldemokratycznym Wiecu Kobiet 12 maja 1912 r. w Stuttgarcie.

Film dokumentalny:

design & theme: www.bazingadesigns.com