Kobiety, które bandażowały swoje stopy

Zhang Yun Ying wygląda jak przykładna, tradycyjna babcia – z białymi jasnymi włosami i głębokimi zmarszczkami, które poprawiają się, kiedy się uśmiecha. Jednak dopiero gdy zaczyna spacerować, zwraca na siebie całą uwagę – próbuje złapać równowagę niczym małe dziecko. Nic nie może na to poradzić; podobnie jak większość kobiet dorastających w Chinach w tych czasach, Zhang wiązała swoje stopy do tego stopnia, że w pewnym momencie nie mogła chodzić prosto.

Wiązanie stóp to chińska tradycja, której kobiety trzymały się przez około tysiąc lat. Krępowanie stóp od młodego wieku miało przynieść efekt przede wszystkim estetyczny. Jak podaje Wikipedia: „Obyczaj, który był wyznacznikiem statusu społecznego, przyjął się z czasem również wśród klas niższych. Krótkie stopy były w Chinach symbolem wytworności i zapewniały właścicielce dobre zamążpójście. Krępowanie miało także podtekst erotyczny, na co zwrócił uwagę również Zygmunt Freud dostrzegając w nim fetyszyzm”.

W 1912 roku, kiedy powstała Republika Chińska, zabieg został zakazany. Na początku lat 50. udało się go całkowicie wyplenić. Z tego też względu coraz ciężej jest odnaleźć starsze Chinki, które poddawały swoje stopy bandażowaniu.

Jo Farrell, brytyjska fotografka, postawiła sobie za cel odnalezienie ostatnich kobiet, które przeżyły rytuał wiązania stóp. Tak właśnie poznała Zhang, którą każdego roku odwiedziła w małej chińskiej wiosce, za każdym razem robiąc jej zdjęcia. Z biegiem lat Farrell poznawała i fotografowała kolejne kobiety w wieku 80. czy 90. lat, których ciała przypominały o historii i zwyczajach sprzed kilkudziesięciu lat.

Fotografia z 2007 roku. Hou Jun Rong szyje. Autorka: Jo Farrell