Czy mężczyźni również padają ofiarą seksizmu?

“Nie można mówić o pełnej równości między płciami, pozostając głuchym na wszechobecne nawoływania ojców do poszanowania ich praw” tłumaczyła w niedzielę 18 lutego francuska ministra ds. rodziny Dominique Bertinotti.

3852305728_d836863744_z

Odkąd Serge Chamay – protestujący przeciwko odebraniu mu prawa do kontaktów z synem – przykuł się do szczytu 40-metrowego dźwigu, dyskusja o wymuszonym egalitaryzmie między kobietami a mężczyznami i niesprawiedliwym traktowaniu ojców przez sądy rozbudziła we Francji silne emocje.

Prawdą jest, że jeśli w obecnych czasach wspomina się o dyskryminacji, to wyłącznie w kontekście naruszania praw kobiet. Z drugiej strony, mężczyźni również stają się ofiarami nierównego traktowania. 

Maskulinizm, czyli męska wersja ruchu feministycznego, z każdym dniem przybiera na sile i coraz częściej ze swoimi żądaniami wychodzi poza walkę o równe prawa do opieki na dziećmi. Sytuacja symptomatyczna… z Quebecu przez Francję, aż do granic Belgii, ten jeszcze mało znany ruch społeczny podejmuje walkę z przemocą i stereotypami męskości, promując jednocześnie nowy wzór ojcostwa. Dyskryminacja wobec mężczyzn istnieje i nie trzeba jej zbyt długo szukać. Płatne wejścia do klubów, wysokie opłaty za korzystanie z portali randkowych czy droższe ubezpieczenia drogowe. Na forach internetowych aż roi się od postów, w których panowie narzekają na swój los. Czy są to tylko mrzonki, a może rzeczywistość? W jakich obszarach życia społecznego mężczyźni padają ofiarami seksizmu? Czy naprawdę mężczyźni powinni narzekać na swoje położenie? Poniżej szczegółowo przyjrzymy się przypadkom męskiej dyskryminacji.

Trudności w miejscu pracy

W raporcie dotyczącym parytetów z 2012 r. francuski Państwowy Instytut Statystyki i Badań Ekonomicznych (INSEE) stwierdził, że „mężczyźni są częściej niż kobiety narażeni na trudne i uciążliwe warunki pracy takie jak: praca na nocną zmianę, wykonywanie przez długi okres czasu jednostajnych czynności lub czynności wiążących się z dużym obciążeniem określonych grup mięśniowych”. Mężczyźni narażeni są również częściej na działanie szkodliwych czynników zewnętrznych np. substancji toksycznych. W roku 2007 odsetek mężczyzn w wieku 50-59, pracujących od co najmniej 10 lat i narażonych na działanie jednej z ww. determinant wynosił 37%. Dla porównania wśród kobiet wskaźnik ten osiągnął poziom 32%.

To samo dotyczy wypadków przy pracy. W roku 2007, według INSEE, współczynnik TRR (ilość wypadków przypadająca na milion godzin roboczych) dla mężczyzn wyniósł 29,7, a dla kobiet – 16,3. Wytłumaczeniem dla tak dużej rozbieżności może być fakt, że wypadki przy pracy dotykają głównie pracowników fizycznych – kategorię, gdzie zatrudnienie kobiet znajduje się na niskim poziomie. Z drugiej strony, to one częściej cierpią na choroby zawodowe typu zaburzenia układu mięśniowo-szkieletowego. Według badań mężczyźni częściej zaś zapadają na nowotwory. 

Wymiar sprawiedliwości: uznany za winnego

A co się dzieje w obszarze sądowego rozstrzyganiu sporów? Jak wynika z badań, w przypadku przyznawania opieki nad dziećmi, sprawiedliwość jest po stronie kobiet. Porównując 1228 przypadków sankcji wobec oskarżonych obu płci, badacze i badaczki akademiccy z Lille doszli do wniosku, że „w stosunku do kobiet częściej orzekane są uniewinnienia oraz zawieszenia wykonywania kary. W przypadku cięższych zbrodni ich kara jest o wiele łagodniejsza niż w przypadku mężczyzn”, wyjaśnia Thomas Leonard z dziennika La Croix.

Rzadziej reprezentowane w sądach kobiety korzystają z powszechnego stereotypu ofiary. „Jesteśmy zawsze trochę zaskoczeni, gdy mamy osądzić kobietę, to jest tak rzadkie!” stwierdza sędzia w artykule dla La Croix. „W efekcie przy wydawaniu wyroku staramy się bardziej wczuć w ich sytuację, staramy się zrozumieć, co mogło je popchnąć do popełnienia przestępstwa”.

Presja w miejscu pracy

„Chociaż mężczyźni nie doświadczają dyskryminacji płacowej, problemów w dostępie do kierowniczych stanowisk, w mniejszym stopniu dotknięci są bezrobociem, to również spotykają się z seksizmem w miejscu pracy. Tyle, że jest on bardziej zawoalowany” mówi Noam Leandri, prezes Obserwatorium Nierówności. Mężczyźni są ofiarami tzw. odwróconego seksizmu. Przykład? „Za powszechne i normalne zjawisko uważa się zostawanie i pracę mężczyzn w firmie po godzinach” stwierdza Noam Leandri.

Inną ilustracją dla zjawiska odwróconego seksizmu jest tzw. CLCA, czyli dodatek do swobodnego wyboru aktywności. Świadczenie przewidziane przez prawo i wypłacane przez Fundusz Zasiłków Rodzinnych obejmuje mężczyzn i kobiety posiadających dziecko poniżej 3 roku życia i decydujących się na zaprzestanie aktywności zawodowej lub pracę w niepełnym wymiarze godzin. Jak pokazują statystyki tylko 3,5% beneficjentów CLCA stanowią mężczyźni, którzy jednocześnie krócej niż kobiety korzystają z tych świadczeń. „Niewielu mężczyzn korzysta z urlopu ojcowskiego, ponieważ może to być postrzegane przez otocznie w negatywny sposób,” analizuje Noam Leandri. Uprzedzenia, jakie mamy, są wynikiem naszej kultury, zakorzenionej w naszym umysłach.

Emerytalne przywileje dla matek

Jednocześnie trzeba przyznać, że mężczyźni lubią czuć się dyskryminowani. „Mężczyźni sami często powołują się na prawa antydyskryminacyjne” niuansuje prezeska Obserwatorium Nierówności. Było to główną przyczyną, dlaczego niektóre świadczenia stworzone początkowo wyłącznie dla kobiet zostały w ostatnich latach rozszerzone na obie płcie, w szczególności zmiany w systemie emerytalnym francuskich urzędników. Do 2000 r. tylko urzędniczki cieszyły się rokiem bezpłatnego urlopu wychowawczego, który w wyniku wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej objął swoim zakresem również męskich przedstawicieli francuskiej budżetówki. To samo dotyczyło odpraw emerytalnych, do których prawo miały wyłącznie kobiety. Od 2004 r. także przechodzący w stan spoczynku mężczyźni je otrzymują.

W sektorze prywatnym w 2010 r. grupa niezadowolonych ojców ostatecznie wywalczyła rozszerzenie systemu bonusowego. Przed tą datą kobiety uzyskiwały specjalną „premię” wynoszącą 8 kwartałów za opiekę nad dzieckiem, wliczaną do długości stażu pracy. W wyniku protestów mężczyzn Wysoka Władza Przeciwko Dyskryminacji zmieniła powyższy system. Od 1 stycznia 2010 r. matka automatycznie dostaje 4 trymestry, a kolejne 4 inne mogą być przyznane do wyboru albo ojcu, albo matce (matka pozostaje domyślną beneficjentką w przypadku braku porozumienia lub jeśli ojciec jest nieznany).

Paradoksem jest to, że jeśli kobieta korzysta z tego „preferencyjnego traktowania” to tylko po to, by zrównoważyć utracone w czasie nieaktywności zawodowej (często kilkunastoletniej opieki nad dzieckiem) składki emerytalne. Środek ten pełni więc funkcję wyrównującą status kobiet i mężczyzn przechodzących na emeryturę.

Ubezpieczenie drogowe

Od 21 grudnia 2012 r, w związku z orzeczeniem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskich z 2 marca 2011r., firmy ubezpieczeniowe zmuszone są ujednolicić ceny ubezpieczeń drogowych. Wcześniej młody kierowca mógł zapłacić nawet o 30% więcej niż wynosi przeciętna składka dla kobiet. W 2011 r. niemiecka firma Oxera oszacowała, że wyrok Trybunału doprowadzi do 7-procentowego obniżenia składek dla mężczyzn i 9-procentowego wzrostu cen dla kobiet. Ale w rzeczywistości, nic nie jest mniej pewne. „Jeśli wyrok wejdzie w życie to ubezpieczyciele muszą być przygotowani na kobiecą irytację” żartuje jeden z Paryżan.

Odczucia kobiet i mężczyzn

Według państwowych statystyk kobiety nadal stanowią główne ofiary dyskryminacji. Ale, jak pokazują wyniki badania z 2010 r., 52% osób wnoszących wnioski przeciwko przejawom seksizmu to mężczyźni. W tym samym roku, badania przeprowadzone przez Narodowy Instytut Badań Demograficznych ujawniły, że kobiety czuły się mniej dyskryminowane niż mężczyźni. W sumie było ich aż o 25% mniej. W obliczu tych wyników warto zadać sobie pytanie, która grupa jest najbardziej dotknięta? Z pewnością jest to młodsze pokolenie, w wieku 25 do 34 lat. Niskie wynagrodzenie i wysokie bezrobocie – młodzi ludzie czują się systematycznie gorzej traktowani. Niemniej jednak to nie dyskryminacja ze względu na płeć postrzegana jest jako najbardziej rozpowszechniona w społeczeństwie. Z sześciu badanych form dyskryminacji, dyskryminacja na tle pochodzenia etnicznego i koloru skóry wydaje się być najbardziej rozpowszechniona.

Autor: Par Stanislas Kraland
Tłumaczenie: KU

Źródło: Huffington Post 

 

design & theme: www.bazingadesigns.com