Akcja Hiacynt: 32. rocznica represji wobec osób nieheteroseksualnych w PRL
32 lata temu (15 i 16 listopada 1985 r.), na polecenie ówczesnego szefa Ministerstwa Spraw Wewnętrznych – gen. Czesława Kiszczaka, milicja, prawdopodobnie we współpracy ze Służbą Bezpieczeństwa przeprowadziła akcję pod kryptonimem „Hiacynt”, polegającą na zbieraniu danych o osobach nieheteroseksualnych. Z domów wyciągane siłą na komendy, następnie przesłuchiwane.
Osoby podejrzane wyciągano siłą z domów na komendy w celu przesłuchania. Były zmuszane m.in. do odpowiedzi na temat swoich preferencji seksualnych i ulubionych pozycji.
Aresztowani wypełniali również szczegółowy formularz o nagłówku „Karta homoseksualisty”, (podobnie jak w przypadku wcześniej wspominanych taktyk werbunkowych działo się to w atmosferze zastraszenia dokonaniem przymusowego ujawnienia orientacji osoby aresztowanej w jej zakładzie pracy, szkole czy przed rodziną).
Niekiedy osoby przesłuchiwane zmuszano do podpisania oświadczenia o treści:
„Niniejszym oświadczam, że ja (tu imię i nazwisko), jestem homoseksualistą od urodzenia. Miałem w życiu wielu partnerów, wszystkich pełnoletnich. Nie jestem zainteresowany osobami nieletnimi”.
Represje wobec osób nieheteroseksualnych zmotywowały niektórych działaczy do wzmocnienia działań. 24 stycznia 1987 r., po części w odpowiedzi na akcję „Hiacynt”, doszło do pierwszego nieformalnego spotkania Warszawskiego Ruchu Homoseksualnego (WRH) założonego przez Waldemara Zboralskiego, Sławomira Starostę i Krzysztofa Garwatowskiego.
